ten miesiąc styczeń, 2020
szczegóły
Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich lat 1945-1989
7.12 – 23.02, wstęp wolny
Wystawa „Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich lat 1945-1989“ ukazuje przemiany architektury w Polsce, Czechach, na Słowacji i Węgrzech. Skupia się
więcej
szczegóły
Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich lat 1945-1989
7.12 – 23.02, wstęp wolny
Wystawa „Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich lat 1945-1989“ ukazuje przemiany architektury w Polsce, Czechach, na Słowacji i Węgrzech. Skupia się przede wszystkim na analogiach w przeszłości tych państw. Pokazuje również współczesny stan cennych budynków i ich status prawny, rodząc dyskusję na temat bliskiej przyszłości – krytycznie zagrożonego dziedzictwa kulturowego późnego modernizmu.
Organizator: Czeskie Centrum Warszawa w partnerstwie z m.st. Warszawa i Oddział Warszawski SARP.
Wystawa jest częścią europejskiego projektu „Shared Cities: Creative Momentum”, współfinansowanego przez program Unii Europejskiej Kreatywna Europa.
Program towarzyszący na grudzień:
• 7.12, godz. 18:00 – Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich lat 1945-1989 – wernisaż wystawy, wpisujący się w obchody pierwszych urodzin pawilonu Zodiak
• 8.12, godz. 18:00 – Iconic Ruins?: Uniwersus i inni. Skąd się wziął w Polsce brutalizm.
Wykład Anny Cymer, polskiej kuratorki wystawy
• 15.12, godz. 16:00 – Iconic Ruins? Oprowadzanie po wystawie Anny Cymer, polskiej kuratorki wystawy
“Historia nie obeszła się z Warszawą łaskawie – w wyniku II wojny światowej stolica Polski straciła znaczną część swojej zabudowy. Tę po części dźwignięto z ruin, po części zbudowano na nowo w drugiej połowie XX wieku, według obowiązujących wówczas nie tylko w Polsce koncepcji modernistycznych. Niezależnie od tego, jak oceniamy ówczesną urbanistykę i architekturę tę architektoniczną spuściznę warto wciąż poznawać, bo to ona nadal dominuje w przestrzeni Warszawy, współtworząc jej charakter. Zjawisko to dotyczy oczywiście większości polskich miast, w których w drugiej połowie XX wieku nie tylko budowano duże osiedla mieszkaniowe, ale i uzupełniano zabudowę o socmodernistyczne realizacje.
Warto też pamiętać, że Polska nie była po wojnie samotną wyspą – w podobnej sytuacji politycznej i ekonomicznej znajdowały się sąsiednie kraje – Czechy, Słowacja, Węgry. I także dziś zmagają się one z podobnymi do polskich kłopotami z zaakceptowaniem powojennego dziedzictwa architektonicznego. W państwach naszego regionu powojenne budownictwo znajduje się w sytuacji paradoksalnej: z jednej strony wciąż nasuwa negatywne skojarzenia z epoką reżimu, z drugiej stało się już nie tylko obiektem badań, publikacji, wystaw, ale i lifestylowej mody, obiektem uwielbienia wielkomiejskiej młodzieży. Coraz częściej trafia też do rejestrów zabytków.”
Anna Cymer
Architektki PRLu. Debata w ramach wystawy "Iconic Ruins. Architektura krajów wyszechradzkich 1945-1989".
szczegóły
Hanna Adamczewska – Wejchert, Halina Skibniewska, Jadwiga Grabowska-Hawrylak, Danuta Olędzka, Krystyna Tołłoczko-Różyska, Halina Kossuth, Małgorzata Handzelewicz-Wacławek, Krystyna Barska – kobiety miały istotny udział w projektowaniu ważnych i wartościowych budynków w
więcej
szczegóły
Hanna Adamczewska – Wejchert, Halina Skibniewska, Jadwiga Grabowska-Hawrylak, Danuta Olędzka, Krystyna Tołłoczko-Różyska, Halina Kossuth, Małgorzata Handzelewicz-Wacławek, Krystyna Barska – kobiety miały istotny udział w projektowaniu ważnych i wartościowych budynków w drugiej połowie XX wieku. Czy to oznacza, że ich zawodowy status był wysoki? Były cenione i samodzielne?
Z prof. Martą Leśniakowską, od dawna badającą pozycję kobiet w architekturze, Michałem Dudą, monografistą twórczości Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak i Tomaszem Fudalą, znawcą dorobku Haliny Skibniewskiej zastanowimy się nad tym, czy architektkom w PRL-u było łatwiej? Czy rzeczywiście w socjalizmie równouprawnienie było większe i „kobiety na traktory” nie było pustym hasłem? A może jednak kariera architektek była zależna od pozycji ich mężów?
„WARSZAWSKIE MATERIAŁY ARCHEOLOGICZNE” TOM 15. Badania archeologiczne na Placu Krasińskich w Warszawie
szczegóły
Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie oraz Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków zapraszają na promocję przygotowanej wspólnie publikacji. Najnowszy tom „Warszawskich Materiałów Archeologicznych” koncentruje się na przedstawieniu wyników badań archeologicznych prowadzonych w
więcej
szczegóły
Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie oraz Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków zapraszają na promocję przygotowanej wspólnie publikacji. Najnowszy tom „Warszawskich Materiałów Archeologicznych” koncentruje się na przedstawieniu wyników badań archeologicznych prowadzonych w pasie drogowym ulicy Miodowej w Warszawie. Badania były związane z generalną przebudową drogi realizowaną w latach 2017 i 2018 przez Zarząd Dróg Miejskich m.st. Warszawy. Pod ziemią odkryto wówczas szereg nawarstwień i konstrukcji dokumentujących historię i przemiany zagospodarowania tej części miasta. Warszawiacy kojarzą przede wszystkim sensacyjne odkrycie dokonane w reliktach piwnicy – drewnianą ławeczkę pamiętającą jeszcze czasy I Rzeczypospolitej.
Prezentowany tom zawiera również artykuły dotyczące innych badań prowadzonych na terenie warszawskiej Starówki oraz omawiające wybrane zagadnienia z jej historii. Znajdziemy w nim teksty na temat ceramiki naczyniowej, wyniki analizy antropologicznej szczątków ludzkich z badań przy ul. Zakroczymskiej, historię badań kamienicy przy Rynku Starego Miasta 2 i wiele innych ciekawych materiałów archeologicznych i historycznych.
Spotkanie poprowadzą:
dr Wojciech Borkowski – Zastępca Dyrektora Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie,
Michał Krasucki – Dyrektor Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków.
Każdy z uczestników spotkania otrzyma bezpłatny egzemplarz najnowszego tomu „Warszawskich Materiałów Archeologicznych”.
szczegóły
Zainteresowanych stołeczną architekturą nie może zabraknąć na spotkaniu z Jarosławem Trybusiem – autorem opracowania „Warszawa niezaistniała. Niezrealizowane projekty urbanistyczne i architektoniczne Warszawy dwudziestolecia międzywojennego”. Spotkanie, które poprowadzi Aleksandra Kędziorek, odbędzie
więcej
szczegóły
Zainteresowanych stołeczną architekturą nie może zabraknąć na spotkaniu z Jarosławem Trybusiem – autorem opracowania „Warszawa niezaistniała. Niezrealizowane projekty urbanistyczne i architektoniczne Warszawy dwudziestolecia międzywojennego”. Spotkanie, które poprowadzi Aleksandra Kędziorek, odbędzie się z okazji premiery drugiego wydania tej ważnej publikacji. Książka ukazała się nakładem Muzeum Powstania Warszawskiego, Muzeum Narodowego w Warszawie, Fundacji Bęc Zmiana oraz Domu Wydawniczego Księży Młyn.
O publikacji „Warszawa niezaistniała”
„Warszawa niezaistniała” Jarosława Trybusia to opowieść o niezrealizowanych projektach urbanistycznych i architektonicznych dwudziestolecia międzywojennego. Właśnie ukazało się drugie wydanie tego ważnego opracowania. Autor – historyk sztuki, krytyk architektury, w latach 2012–2019 wicedyrektor Muzeum Warszawy – zebrał nierozpoznane i rozproszone projekty tworzone z myślą o stolicy Polski na przełomie lat 30. i 40. XX wieku. Zaprezentowana architektura i urbanistyka doskonale odzwierciedlają nastroje drugiej połowy lat 30. – epoki, w której modernizacyjne ambicje młodego państwa splotły się nierozerwalnie z duchem nacjonalizmu i militaryzmu. Autor stawia przewrotne pytanie: czy wizja Warszawy niezrealizowana z powodu wojny byłaby inna, gdyby nad Europą nie wisiało widmo konfliktu zbrojnego?
Drugie życie budynków z PRL-u. Wykład w ramach wystawy "Iconic Ruins? Architektura krajów wyszechradzkich 1945-1989"
szczegóły
O architekturze drugiej połowy XX wieku najczęściej mówimy w kontekście rozbiórek – tych można wyliczyć wiele. Kiedy buldożery niszczą wartościowe dzieła powojennej architektury chętnie się nad nimi pochylamy z rozrzewnieniem.
więcej
szczegóły
O architekturze drugiej połowy XX wieku najczęściej mówimy w kontekście rozbiórek – tych można wyliczyć wiele. Kiedy buldożery niszczą wartościowe dzieła powojennej architektury chętnie się nad nimi pochylamy z rozrzewnieniem. Tym razem skupimy się nad sposobami, jak te obiekty zachować – często jedyną dla nich szansą jest nadanie im nowych funkcji, czasem i form, dostosowanie do współczesnych potrzeb i czasów. Całkiem sporo budynków z lat PRL-u dziś ma „nowe życie”. Przyjrzyjmy się przykładom metamorfoz budowli socmodernistycznych i zastanówmy, czy to dla nich szansa czy zagrożenie? Na ile wolno nam ingerować w budynek, kiedy stawką jest jego ocalenie?
Anna Cymer: Historyczka architektury, absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, zajmująca się popularyzacją wiedzy na temat architektury. Pisuje zarówno do mediów popularnych, jak i branżowych. Stale współpracuje m.in. z portalem Culture.pl i magazynem “ARCH”. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureatka Nagrody Dziennikarskiej Izby Architektów RP, autorka książki “Architektura w Polsce 1945 – 1989”.
szczegóły
Samorządy postrzegane są dziś głównie przez pryzmat ich aktywności promocyjnej - sposobów w jaki są w stanie ściągnąć inwestycje do miasta, “umieścić miasta na mapie”, sprawić by było rozpoznawalne dzięki
więcej
szczegóły
Samorządy postrzegane są dziś głównie przez pryzmat ich aktywności promocyjnej – sposobów w jaki są w stanie ściągnąć inwestycje do miasta, “umieścić miasta na mapie”, sprawić by było rozpoznawalne dzięki spektakularnemu budynkowi, albo poprawić swoją pozycję w rankingu Monocle. W dziwny sposób, ta koncepcja samorządu jako apolitycznej agencji PRowej współistnieje z koncepcją głoszącą, że społeczeństwo obywatelskie samodzielnie jest zdolne do zmieniania i demokratyzowania miejskiego życia. Co stało się z ideą “samorządowego socjalizmu” – lewicowych wysp pośród kapitalistycznych ekonomii. Czy ten zapomniany model może nauczyć nas jak prawdziwie demokratyzować zarówno władze miejskie, jak i miejską przestrzeń?
Owen Hatherley jest jednym z bardziej charakterystycznych i rozpoznawalnych brytyjskich pisarzy, dziennikarzy i krytyków, zajmujących się tematyką związków architektury, przestrzeni i miast z polityką i kulturą. Zajmuje się tematami, które uważane są za apolityczne, przez co mniej poważne i niegodne głębszego zainteresowania. Jest autorem wielu książek, między innymi “Militant Modernism, A Guide to the New Ruins of Great Britain”, czy “Landscapes of Communism”. Regularnie pisze do popularnych tytułów takich jak The Guardian, czy Tribune, ale także dedykowanych architekturze – Architects’ Journal, Architectural Review oraz Dezeen.
Wykład odbędzie się w języku angielskim.
Wieczny kryzys / Eternal crisis
Cykl wykładów Wieczny kryzys kieruje uwagę na zmiany w funkcjonowaniu współczesnych miast odbierane jako sytuacje tymczasowe, którym musimy zaradzić, aby wrócić do normalności. Jednak kryzys nie jest momentem, a stanem permanentnym – reorganizacją codzienności. Kryzysy dotykają różnych aspektów urbanizacji – kryzys migracyjny zmienia strukturę społeczną, mieszkaniowy obniża standard życia. Nie przeczekamy kryzysów, musimy dostosować się do nowej rzeczywistości.
Wieczne kryzysy dotykają także współczesnej Warszawy. Jak możemy się do nich przystosować? Swoją diagnozą podzielą się z nami praktycy i badacze, pokażą przykłady rozwiązań, które mogą zostać zaadaptowane w warszawskim kontekście.
Realizacja: Kwartalnik RZUT
Organizator: Miasto Stołeczne Warszawa
szczegóły
Prezentacja będzie prowadzona w języku angielskim.
Rejestracja na wydarzenie: https://sud-event-sarp-warszawa.konfeo.com/pl/groups
Idea rewitalizacji rozwija się dynamicznie w ostatnich latach na świecie zarówno w skali architektonicznej jak i urbanistycznej. Jest to sposób podejścia
więcej
szczegóły
Prezentacja będzie prowadzona w języku angielskim.
Rejestracja na wydarzenie: https://sud-event-sarp-warszawa.konfeo.com/pl/groups
Idea rewitalizacji rozwija się dynamicznie w ostatnich latach na świecie zarówno w skali architektonicznej jak i urbanistycznej. Jest to sposób podejścia do projektowania, wpisujący się w globalne procesy zrównoważonego rozwoju, w myśl którego lepiej jest modernizować i przekształcać to co istniejące, niż po prostu wyburzać „stare” i budować nowe.
SUD Architekt Polska już od 15 lat bierze udział w tych procesach w Polsce. Pozwoliło to firmie na wypracowanie oryginalnego podejścia do rewitalizacji, które nazwali Metamorfozą. Koncepcja ta, wypracowana wieloletnią praktyką, była weryfikowana w różnych obiektach historycznych, takich jak Rewitalizacja obszarowa Łodzi, Manufaktura w Łodzi, nowy dworzec główny w Katowicach, Hotel Europejski czy też zabytkowe kamienice Foksal 13/15 w Warszawie.
Podczas prezentacji Jocelyn Fillard przybliży proces powstawania i rozwoju projektów, które były kamieniami milowymi w budowaniu filozofii Metamorfozy. Szczególne podejście SUD Architekt Polska do tego tematu dotyczy zarówno całościowego uwzględnienia tkanki miejskiej, jak i poszczególnych obiektów architektonicznych, genius loci miejsca oraz odczuć jego użytkowników.
Jocelyn Fillard – architekt, absolwent École Nationale Supérieure d’Architecture de Lyon (ENAL Lyon). Współpracę z SUD Architectes (France) rozpoczął w roku 2001, a od roku 2006 jest partnerem w firmie. Od 2007 roku wraz z Nicolasem Roques, również partnerem w SUD, prowadzi i rozwija biuro SUD Architekt Polska, jako Dyrektor ds. Architektury i partner. Jocelyn pracuje i mieszka obecnie w Warszawie. Jest członkiem francuskiej Ordre des Architectes, oraz Mazowieckiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Organizatorzy: m.st. Warszawa, Oddział Warszawski SARP
29sty(sty 29)18:00Bloki. Architektura jako zapis18:00 nadchodzące:wydarzenia_nadchodzace_only
szczegóły
Bloki. Architektura jako zapis
Reżyser: Konrad Królikowski
12 milionów Polaków mieszka w blokach. Ich istnienie jest dla nas oczywiste. Są niemal przezroczyste, raczej nielubiane, konieczne. Film dokumentalny "Bloki" pokazuje głębsze, nieoczywiste aspekty
więcej
szczegóły
Bloki. Architektura jako zapis
Reżyser: Konrad Królikowski
12 milionów Polaków mieszka w blokach. Ich istnienie jest dla nas oczywiste. Są niemal przezroczyste, raczej nielubiane, konieczne. Film dokumentalny “Bloki” pokazuje głębsze, nieoczywiste aspekty istnienia bloków i osiedli mieszkaniowych, źródła ich powstania, inspiracje, sposoby budowy, rewitalizacje lub wyburzenia. Nie jest to film tylko o architekturze. Bloki przez dekady były różnie postrzegane przez kolejne pokolenia Polaków, były obiektem marzeń i miejscem, z którego się ucieka. W filmie bloki są zapisem skomplikowanej historii współczesnej Polski. Na film składają się wywiady z twórcami polskich osiedli, architektami, budowniczymi, działaczami i decydentami oraz mieszkańcami. Drugą grupę stanowią eksperci, którzy reprezentują zewnętrzny punkt widzenia, krytycy architektury, antropologowie, historycy. Film jest pierwszym długometrażowym, szerokim i wieloaspektowym obrazem poświęconym budownictwu mieszkaniowemu w Polsce od roku 56 do współczesności. Składają się na niego między innymi wywiady z architektami – najważniejszymi twórcami znanych polskich osiedli, lokatorami, krytykami architektury i historykami.
Nie jest to film tylko o architekturze. Bloki przez dekady były różnie postrzegane przez kolejne pokolenia Polaków, były obiektem marzeń i miejscem, z którego się ucieka. W filmie są zapisem wielkich przemian powojennej Polski.
Opis producenta
szczegóły
Jak pisać o architekturze (żeby dało się to czytać)?
Ostatnia dekada – to boom w dziedzinie publikacji o architekturze. Dziś w każdej księgarni znajduje się dział z publikacjami o miastach, starszych
więcej
szczegóły
Jak pisać o architekturze (żeby dało się to czytać)?
Ostatnia dekada – to boom w dziedzinie publikacji o architekturze. Dziś w każdej księgarni znajduje się dział z publikacjami o miastach, starszych i nowszych budynkach, projektowaniu, przestrzeniach publicznych. Jednocześnie temat architektury praktycznie nie istnieje w prasie (poza tą specjalistyczną). Skąd ten rozdźwięk? Czy możemy być zadowoleni z poziomu i ilości publikacji o architekturze, czy wciąż zostało wiele do opisania? Dobre teksty mogą pobudzić zainteresowanie tematem – czy warto więc pisać więcej o budynkach i ich autorach? A jeśli tak – to jak pisać, by nie zanudzać, by pomóc czytelnikom w odkrywaniu kolejnych architektonicznych światów, a jednocześnie w budowaniu wrażliwości na otoczenie i krytycznego spojrzenia na przestrzeń zurbanizowaną.
O tych i wielu innych związanych z pisaniem o architekturze tematach porozmawiamy z osobami, dzięki którym wiele brył zostało już ubranych w słowa. W debacie wezmą udział: Agnieszka Razmus – Zgorzelska z wydawnictwa Centrum Architektury, Bogna Świątkowska z Fundacji Bęc Zmiana i Tomasz Żylski z miesięcznika „Architektura-murator” oraz Anna Cymer polska kuratorka wystawy Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich 1945-1989.
styczeń, 2020
szczegóły
Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich lat 1945-1989 7.12 – 23.02, wstęp wolny Wystawa „Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich lat 1945-1989“ ukazuje przemiany architektury w Polsce, Czechach, na Słowacji i Węgrzech. Skupia się
więcej
szczegóły
Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich lat 1945-1989
7.12 – 23.02, wstęp wolny
Wystawa „Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich lat 1945-1989“ ukazuje przemiany architektury w Polsce, Czechach, na Słowacji i Węgrzech. Skupia się przede wszystkim na analogiach w przeszłości tych państw. Pokazuje również współczesny stan cennych budynków i ich status prawny, rodząc dyskusję na temat bliskiej przyszłości – krytycznie zagrożonego dziedzictwa kulturowego późnego modernizmu.
Organizator: Czeskie Centrum Warszawa w partnerstwie z m.st. Warszawa i Oddział Warszawski SARP.
Wystawa jest częścią europejskiego projektu „Shared Cities: Creative Momentum”, współfinansowanego przez program Unii Europejskiej Kreatywna Europa.
Program towarzyszący na grudzień:
• 7.12, godz. 18:00 – Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich lat 1945-1989 – wernisaż wystawy, wpisujący się w obchody pierwszych urodzin pawilonu Zodiak
• 8.12, godz. 18:00 – Iconic Ruins?: Uniwersus i inni. Skąd się wziął w Polsce brutalizm.
Wykład Anny Cymer, polskiej kuratorki wystawy
• 15.12, godz. 16:00 – Iconic Ruins? Oprowadzanie po wystawie Anny Cymer, polskiej kuratorki wystawy
“Historia nie obeszła się z Warszawą łaskawie – w wyniku II wojny światowej stolica Polski straciła znaczną część swojej zabudowy. Tę po części dźwignięto z ruin, po części zbudowano na nowo w drugiej połowie XX wieku, według obowiązujących wówczas nie tylko w Polsce koncepcji modernistycznych. Niezależnie od tego, jak oceniamy ówczesną urbanistykę i architekturę tę architektoniczną spuściznę warto wciąż poznawać, bo to ona nadal dominuje w przestrzeni Warszawy, współtworząc jej charakter. Zjawisko to dotyczy oczywiście większości polskich miast, w których w drugiej połowie XX wieku nie tylko budowano duże osiedla mieszkaniowe, ale i uzupełniano zabudowę o socmodernistyczne realizacje.
Warto też pamiętać, że Polska nie była po wojnie samotną wyspą – w podobnej sytuacji politycznej i ekonomicznej znajdowały się sąsiednie kraje – Czechy, Słowacja, Węgry. I także dziś zmagają się one z podobnymi do polskich kłopotami z zaakceptowaniem powojennego dziedzictwa architektonicznego. W państwach naszego regionu powojenne budownictwo znajduje się w sytuacji paradoksalnej: z jednej strony wciąż nasuwa negatywne skojarzenia z epoką reżimu, z drugiej stało się już nie tylko obiektem badań, publikacji, wystaw, ale i lifestylowej mody, obiektem uwielbienia wielkomiejskiej młodzieży. Coraz częściej trafia też do rejestrów zabytków.”
Anna Cymer
szczegóły
Hanna Adamczewska – Wejchert, Halina Skibniewska, Jadwiga Grabowska-Hawrylak, Danuta Olędzka, Krystyna Tołłoczko-Różyska, Halina Kossuth, Małgorzata Handzelewicz-Wacławek, Krystyna Barska – kobiety miały istotny udział w projektowaniu ważnych i wartościowych budynków w
więcej
szczegóły
Hanna Adamczewska – Wejchert, Halina Skibniewska, Jadwiga Grabowska-Hawrylak, Danuta Olędzka, Krystyna Tołłoczko-Różyska, Halina Kossuth, Małgorzata Handzelewicz-Wacławek, Krystyna Barska – kobiety miały istotny udział w projektowaniu ważnych i wartościowych budynków w drugiej połowie XX wieku. Czy to oznacza, że ich zawodowy status był wysoki? Były cenione i samodzielne?
Z prof. Martą Leśniakowską, od dawna badającą pozycję kobiet w architekturze, Michałem Dudą, monografistą twórczości Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak i Tomaszem Fudalą, znawcą dorobku Haliny Skibniewskiej zastanowimy się nad tym, czy architektkom w PRL-u było łatwiej? Czy rzeczywiście w socjalizmie równouprawnienie było większe i „kobiety na traktory” nie było pustym hasłem? A może jednak kariera architektek była zależna od pozycji ich mężów?
szczegóły
Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie oraz Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków zapraszają na promocję przygotowanej wspólnie publikacji. Najnowszy tom „Warszawskich Materiałów Archeologicznych” koncentruje się na przedstawieniu wyników badań archeologicznych prowadzonych w
więcej
szczegóły
Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie oraz Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków zapraszają na promocję przygotowanej wspólnie publikacji. Najnowszy tom „Warszawskich Materiałów Archeologicznych” koncentruje się na przedstawieniu wyników badań archeologicznych prowadzonych w pasie drogowym ulicy Miodowej w Warszawie. Badania były związane z generalną przebudową drogi realizowaną w latach 2017 i 2018 przez Zarząd Dróg Miejskich m.st. Warszawy. Pod ziemią odkryto wówczas szereg nawarstwień i konstrukcji dokumentujących historię i przemiany zagospodarowania tej części miasta. Warszawiacy kojarzą przede wszystkim sensacyjne odkrycie dokonane w reliktach piwnicy – drewnianą ławeczkę pamiętającą jeszcze czasy I Rzeczypospolitej.
Prezentowany tom zawiera również artykuły dotyczące innych badań prowadzonych na terenie warszawskiej Starówki oraz omawiające wybrane zagadnienia z jej historii. Znajdziemy w nim teksty na temat ceramiki naczyniowej, wyniki analizy antropologicznej szczątków ludzkich z badań przy ul. Zakroczymskiej, historię badań kamienicy przy Rynku Starego Miasta 2 i wiele innych ciekawych materiałów archeologicznych i historycznych.
Spotkanie poprowadzą:
dr Wojciech Borkowski – Zastępca Dyrektora Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie,
Michał Krasucki – Dyrektor Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków.
Każdy z uczestników spotkania otrzyma bezpłatny egzemplarz najnowszego tomu „Warszawskich Materiałów Archeologicznych”.
szczegóły
Zainteresowanych stołeczną architekturą nie może zabraknąć na spotkaniu z Jarosławem Trybusiem – autorem opracowania „Warszawa niezaistniała. Niezrealizowane projekty urbanistyczne i architektoniczne Warszawy dwudziestolecia międzywojennego”. Spotkanie, które poprowadzi Aleksandra Kędziorek, odbędzie
więcej
szczegóły
Zainteresowanych stołeczną architekturą nie może zabraknąć na spotkaniu z Jarosławem Trybusiem – autorem opracowania „Warszawa niezaistniała. Niezrealizowane projekty urbanistyczne i architektoniczne Warszawy dwudziestolecia międzywojennego”. Spotkanie, które poprowadzi Aleksandra Kędziorek, odbędzie się z okazji premiery drugiego wydania tej ważnej publikacji. Książka ukazała się nakładem Muzeum Powstania Warszawskiego, Muzeum Narodowego w Warszawie, Fundacji Bęc Zmiana oraz Domu Wydawniczego Księży Młyn.
O publikacji „Warszawa niezaistniała”
„Warszawa niezaistniała” Jarosława Trybusia to opowieść o niezrealizowanych projektach urbanistycznych i architektonicznych dwudziestolecia międzywojennego. Właśnie ukazało się drugie wydanie tego ważnego opracowania. Autor – historyk sztuki, krytyk architektury, w latach 2012–2019 wicedyrektor Muzeum Warszawy – zebrał nierozpoznane i rozproszone projekty tworzone z myślą o stolicy Polski na przełomie lat 30. i 40. XX wieku. Zaprezentowana architektura i urbanistyka doskonale odzwierciedlają nastroje drugiej połowy lat 30. – epoki, w której modernizacyjne ambicje młodego państwa splotły się nierozerwalnie z duchem nacjonalizmu i militaryzmu. Autor stawia przewrotne pytanie: czy wizja Warszawy niezrealizowana z powodu wojny byłaby inna, gdyby nad Europą nie wisiało widmo konfliktu zbrojnego?
szczegóły
O architekturze drugiej połowy XX wieku najczęściej mówimy w kontekście rozbiórek – tych można wyliczyć wiele. Kiedy buldożery niszczą wartościowe dzieła powojennej architektury chętnie się nad nimi pochylamy z rozrzewnieniem.
więcej
szczegóły
O architekturze drugiej połowy XX wieku najczęściej mówimy w kontekście rozbiórek – tych można wyliczyć wiele. Kiedy buldożery niszczą wartościowe dzieła powojennej architektury chętnie się nad nimi pochylamy z rozrzewnieniem. Tym razem skupimy się nad sposobami, jak te obiekty zachować – często jedyną dla nich szansą jest nadanie im nowych funkcji, czasem i form, dostosowanie do współczesnych potrzeb i czasów. Całkiem sporo budynków z lat PRL-u dziś ma „nowe życie”. Przyjrzyjmy się przykładom metamorfoz budowli socmodernistycznych i zastanówmy, czy to dla nich szansa czy zagrożenie? Na ile wolno nam ingerować w budynek, kiedy stawką jest jego ocalenie?
Anna Cymer: Historyczka architektury, absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, zajmująca się popularyzacją wiedzy na temat architektury. Pisuje zarówno do mediów popularnych, jak i branżowych. Stale współpracuje m.in. z portalem Culture.pl i magazynem “ARCH”. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureatka Nagrody Dziennikarskiej Izby Architektów RP, autorka książki “Architektura w Polsce 1945 – 1989”.
szczegóły
Samorządy postrzegane są dziś głównie przez pryzmat ich aktywności promocyjnej - sposobów w jaki są w stanie ściągnąć inwestycje do miasta, “umieścić miasta na mapie”, sprawić by było rozpoznawalne dzięki
więcej
szczegóły
Samorządy postrzegane są dziś głównie przez pryzmat ich aktywności promocyjnej – sposobów w jaki są w stanie ściągnąć inwestycje do miasta, “umieścić miasta na mapie”, sprawić by było rozpoznawalne dzięki spektakularnemu budynkowi, albo poprawić swoją pozycję w rankingu Monocle. W dziwny sposób, ta koncepcja samorządu jako apolitycznej agencji PRowej współistnieje z koncepcją głoszącą, że społeczeństwo obywatelskie samodzielnie jest zdolne do zmieniania i demokratyzowania miejskiego życia. Co stało się z ideą “samorządowego socjalizmu” – lewicowych wysp pośród kapitalistycznych ekonomii. Czy ten zapomniany model może nauczyć nas jak prawdziwie demokratyzować zarówno władze miejskie, jak i miejską przestrzeń?
Owen Hatherley jest jednym z bardziej charakterystycznych i rozpoznawalnych brytyjskich pisarzy, dziennikarzy i krytyków, zajmujących się tematyką związków architektury, przestrzeni i miast z polityką i kulturą. Zajmuje się tematami, które uważane są za apolityczne, przez co mniej poważne i niegodne głębszego zainteresowania. Jest autorem wielu książek, między innymi “Militant Modernism, A Guide to the New Ruins of Great Britain”, czy “Landscapes of Communism”. Regularnie pisze do popularnych tytułów takich jak The Guardian, czy Tribune, ale także dedykowanych architekturze – Architects’ Journal, Architectural Review oraz Dezeen.
Wykład odbędzie się w języku angielskim.
Wieczny kryzys / Eternal crisis
Cykl wykładów Wieczny kryzys kieruje uwagę na zmiany w funkcjonowaniu współczesnych miast odbierane jako sytuacje tymczasowe, którym musimy zaradzić, aby wrócić do normalności. Jednak kryzys nie jest momentem, a stanem permanentnym – reorganizacją codzienności. Kryzysy dotykają różnych aspektów urbanizacji – kryzys migracyjny zmienia strukturę społeczną, mieszkaniowy obniża standard życia. Nie przeczekamy kryzysów, musimy dostosować się do nowej rzeczywistości.
Wieczne kryzysy dotykają także współczesnej Warszawy. Jak możemy się do nich przystosować? Swoją diagnozą podzielą się z nami praktycy i badacze, pokażą przykłady rozwiązań, które mogą zostać zaadaptowane w warszawskim kontekście.
Realizacja: Kwartalnik RZUT
Organizator: Miasto Stołeczne Warszawa
szczegóły
Prezentacja będzie prowadzona w języku angielskim. Rejestracja na wydarzenie: https://sud-event-sarp-warszawa.konfeo.com/pl/groups Idea rewitalizacji rozwija się dynamicznie w ostatnich latach na świecie zarówno w skali architektonicznej jak i urbanistycznej. Jest to sposób podejścia
więcej
szczegóły
Prezentacja będzie prowadzona w języku angielskim.
Rejestracja na wydarzenie: https://sud-event-sarp-warszawa.konfeo.com/pl/groups
Idea rewitalizacji rozwija się dynamicznie w ostatnich latach na świecie zarówno w skali architektonicznej jak i urbanistycznej. Jest to sposób podejścia do projektowania, wpisujący się w globalne procesy zrównoważonego rozwoju, w myśl którego lepiej jest modernizować i przekształcać to co istniejące, niż po prostu wyburzać „stare” i budować nowe.
SUD Architekt Polska już od 15 lat bierze udział w tych procesach w Polsce. Pozwoliło to firmie na wypracowanie oryginalnego podejścia do rewitalizacji, które nazwali Metamorfozą. Koncepcja ta, wypracowana wieloletnią praktyką, była weryfikowana w różnych obiektach historycznych, takich jak Rewitalizacja obszarowa Łodzi, Manufaktura w Łodzi, nowy dworzec główny w Katowicach, Hotel Europejski czy też zabytkowe kamienice Foksal 13/15 w Warszawie.
Podczas prezentacji Jocelyn Fillard przybliży proces powstawania i rozwoju projektów, które były kamieniami milowymi w budowaniu filozofii Metamorfozy. Szczególne podejście SUD Architekt Polska do tego tematu dotyczy zarówno całościowego uwzględnienia tkanki miejskiej, jak i poszczególnych obiektów architektonicznych, genius loci miejsca oraz odczuć jego użytkowników.
Jocelyn Fillard – architekt, absolwent École Nationale Supérieure d’Architecture de Lyon (ENAL Lyon). Współpracę z SUD Architectes (France) rozpoczął w roku 2001, a od roku 2006 jest partnerem w firmie. Od 2007 roku wraz z Nicolasem Roques, również partnerem w SUD, prowadzi i rozwija biuro SUD Architekt Polska, jako Dyrektor ds. Architektury i partner. Jocelyn pracuje i mieszka obecnie w Warszawie. Jest członkiem francuskiej Ordre des Architectes, oraz Mazowieckiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Organizatorzy: m.st. Warszawa, Oddział Warszawski SARP
29sty(sty 29)18:00Bloki. Architektura jako zapis18:00 nadchodzące:wydarzenia_nadchodzace_only
szczegóły
Bloki. Architektura jako zapis Reżyser: Konrad Królikowski 12 milionów Polaków mieszka w blokach. Ich istnienie jest dla nas oczywiste. Są niemal przezroczyste, raczej nielubiane, konieczne. Film dokumentalny "Bloki" pokazuje głębsze, nieoczywiste aspekty
więcej
szczegóły
Bloki. Architektura jako zapis
Reżyser: Konrad Królikowski
12 milionów Polaków mieszka w blokach. Ich istnienie jest dla nas oczywiste. Są niemal przezroczyste, raczej nielubiane, konieczne. Film dokumentalny “Bloki” pokazuje głębsze, nieoczywiste aspekty istnienia bloków i osiedli mieszkaniowych, źródła ich powstania, inspiracje, sposoby budowy, rewitalizacje lub wyburzenia. Nie jest to film tylko o architekturze. Bloki przez dekady były różnie postrzegane przez kolejne pokolenia Polaków, były obiektem marzeń i miejscem, z którego się ucieka. W filmie bloki są zapisem skomplikowanej historii współczesnej Polski. Na film składają się wywiady z twórcami polskich osiedli, architektami, budowniczymi, działaczami i decydentami oraz mieszkańcami. Drugą grupę stanowią eksperci, którzy reprezentują zewnętrzny punkt widzenia, krytycy architektury, antropologowie, historycy. Film jest pierwszym długometrażowym, szerokim i wieloaspektowym obrazem poświęconym budownictwu mieszkaniowemu w Polsce od roku 56 do współczesności. Składają się na niego między innymi wywiady z architektami – najważniejszymi twórcami znanych polskich osiedli, lokatorami, krytykami architektury i historykami.
Nie jest to film tylko o architekturze. Bloki przez dekady były różnie postrzegane przez kolejne pokolenia Polaków, były obiektem marzeń i miejscem, z którego się ucieka. W filmie są zapisem wielkich przemian powojennej Polski.
Opis producenta
szczegóły
Jak pisać o architekturze (żeby dało się to czytać)? Ostatnia dekada – to boom w dziedzinie publikacji o architekturze. Dziś w każdej księgarni znajduje się dział z publikacjami o miastach, starszych
więcej
szczegóły
Jak pisać o architekturze (żeby dało się to czytać)?
Ostatnia dekada – to boom w dziedzinie publikacji o architekturze. Dziś w każdej księgarni znajduje się dział z publikacjami o miastach, starszych i nowszych budynkach, projektowaniu, przestrzeniach publicznych. Jednocześnie temat architektury praktycznie nie istnieje w prasie (poza tą specjalistyczną). Skąd ten rozdźwięk? Czy możemy być zadowoleni z poziomu i ilości publikacji o architekturze, czy wciąż zostało wiele do opisania? Dobre teksty mogą pobudzić zainteresowanie tematem – czy warto więc pisać więcej o budynkach i ich autorach? A jeśli tak – to jak pisać, by nie zanudzać, by pomóc czytelnikom w odkrywaniu kolejnych architektonicznych światów, a jednocześnie w budowaniu wrażliwości na otoczenie i krytycznego spojrzenia na przestrzeń zurbanizowaną.
O tych i wielu innych związanych z pisaniem o architekturze tematach porozmawiamy z osobami, dzięki którym wiele brył zostało już ubranych w słowa. W debacie wezmą udział: Agnieszka Razmus – Zgorzelska z wydawnictwa Centrum Architektury, Bogna Świątkowska z Fundacji Bęc Zmiana i Tomasz Żylski z miesięcznika „Architektura-murator” oraz Anna Cymer polska kuratorka wystawy Iconic Ruins? Architektura krajów wyszehradzkich 1945-1989.