Na wydarzenie obowiązują zapisy.
Wypełnij formularz zgłoszeniowy.
Czy architektura ma swoją datę ważności? Dlaczego o niektórych budynkach można powiedzieć, że dobrze się starzeją lub nawet że są ponadczasowe, podczas gdy inne nie wytrzymują próby czasu? Jak nasze budynki i przestrzenie publiczne starzeją się w kontekście zmieniających się potrzeb społecznych i estetycznych? Czy możemy mówić o „estetyce starzenia się” i jak wpływa ona na nasze otoczenie?
Wśród warszawskiej architektury powstałej w czasach serialowego „Czterdziestolatka” odnajdziemy budynki oraz inwestycje uznane dziś za wybitne przykłady architektury. Budowany przez inżyniera Karwowskiego Dworzec Centralny już w momencie powstania okrzyknięty został znakomitym dziełem polskiego modernizmu, najnowocześniejszym dworcem kolejowym w Europie. Czy gdy patrzymy dziś na Dworzec Centralny, możemy powiedzieć, że budynek ten dobrze się zestarzał? Czy możemy oceniać jego wartości estetyczne, mimo że wiele zatarto z pierwotnej koncepcji? A może sekretem dobrego starzenia się budynków jest po prostu ich prawidłowe utrzymanie?
Jak będziemy patrzeć na dzisiejszą architekturę za czterdzieści lat? W przeciwieństwie do czasów z serialu „Czterdziestolatek” współczesnych architektów nie ogranicza ideologia ani braki materiałowe, a jedynie wizja i budżet. Czy gdy reprezentanci pokolenia Z spojrzą na szklany kompleks Warsaw Spire, uznają go za przykład dobrej architektury tak jak obecni czterdziestolatkowie oceniający Intraco albo dawny hotel Marriott?
W spotkaniu wezmą udział:
- Patrycja Jastrzębska
- Filip Springer
- Grzegorz Mika
- Jarosław Trybuś