Jednym z ważnych elementów kultury naszych czasów jest odmitologizowywanie przeszłości i wydobywanie z niej zapomnianych lub świadomie przemilczanych zjawisk i osób.
Wśród różnych działań mających na celu lepsze poznanie zakamarków historii jest wyrównywanie wiedzy i pamięci dotyczącej dokonań kobiet. W wielu zawodach czy specjalnościach kobietom było trudniej zaistnieć i się rozwijać. W niektórych branżach było im to po prostu uniemożliwiane lub utrudniane. Ale nawet w tych zawodach, które kobiety mogły i wykonywały, ich dokonania marginalizowano, ceniono niżej, szybciej zapominano.
Nie dotyczy to tylko architektek, podobny los spotkał zarówno malarki i rzeźbiarki, jak projektantki komputerów, inżynierki, odkrywczynie i badaczki. Szczęśliwie coraz częściej udaje się wydobyć z odmętów niepamięci przedstawicielki różnych zawodów, których dorobek nie ustępuje męskiemu.
W architekturze XX wieku znajdziemy wiele przykładów projektów, za którymi stały kobiety i nie były to tylko projekty związane z obiektami dla dzieci lub wystrojem wnętrz (do jakich to specjalności uważano, że projektantki nadają się najlepiej). Tworzenie architektury – to zawsze praca zespołowa. Wiele ważnych, wielkoskalowych, monumentalnych budowli powstało dzięki pacy zespołów, w których architektki odgrywały ważne role.
Anna Cymer
Historyczka architektury, dziennikarka, popularyzatorka wiedzy o architekturze. Pisuje zarówno do mediów popularnych, jak branżowych, związana z portalem Culture.pl. Autorka książek „Architektura w Polsce 1945 – 1989” oraz „Długie lata 90. Architektura w Polsce czasów transformacji”.
Wydarzenie towarzyszy wystawie Architektki.