Zapraszamy na premierowe spotkanie wokół filmu dokumentalnego Marty Bogdańskiej “NEXT SUNDAY”

Udział wezmą: Marta Bogdańska, Małgorzata Kuciewicz (Centrala), Rima Marrouch

Oscar Niemeyer przybył do Libanu na początku lat sześćdziesiątych XX wieku, by zaprojektować kompleks na planowaną wystawę światową. Miała się ona odbyć w 1975 roku w Trypolisie, mieście położonym na północy kraju. Budowa trwała kilkanaście lat, została właściwie zakończona, lecz targi Expo nigdy się nie odbyły: w Libanie wybuchła piętnastoletnia wojna domowa.
Film Marty Bogdańskiej “NEXT SUNDAY” (“KOLEJNA NIEDZIELA”) przenosi nas do współczesności i opowiada w impresyjny sposób o spotkaniu tej ikonicznej acz popadającej w ruinę perły modernizmu z grupą nastoletnich mieszkańców Trypolisu, którzy subwersywnie przejmują przestrzeń kompleksu, by stworzyć w niej miejsce dla siebie.
Po filmie zapraszamy na rozmowę, która przybliży historię tej niezwykłej przestrzeni, geopolityczny kontekst Libanu i Bliskiego Wschodu. Zastanowimy się też nad potencjałem architektury, problemami z dziedzictwem i nad kwestią oddolnego aktywizmu na rzecz ochrony zabytków architektury współczesnej.

Uczestniczki spotkania:

• Marta Bogdańska – artystka wizualna, fotografka, menedżerka kultury i twórczyni filmów (m.in. “Jednorożec”, ”Pomiędzy” i “Next Sunday”). Absolwentka filozofii w Uniwersytecie Warszawskim. Studiowała gender studies w UW oraz sztukę w Home Workspace Program w Bejrucie. Ukończyła Akademię Fotografii, Szkołę Patrzenia, Instytut Otwarty oraz Szkołę Ekopoetyki. Realizowała międzynarodowe projekty artystyczne i kulturalne. Przez ponad 8 lat mieszkała w Libanie. Marta należy do międzynarodowych platform Futures Photography Women Photograph. Jest laureatką pierwszej edycji Ogólnopolskiego Programu Dotacyjnego Artystyczna Podróż Hestii na rok 2024 (wystawa indywidualna) oraz prestiżowej rezydencji „Artist Meets Archive” w Photoszene w Kolonii. W 2023 roku otrzymała grant od Culture & Animals Foundation z Nowego Jorku i wygrała rezydencję artystyczną w Institute for Postnatural Studies w Madrycie. Jej książka “SHIFTERS” (Fundacja Sztuk Wizualnych i Landskrona Foto) została wybrana przez Festiwal PHotoESPAÑA Najlepszą Międzynarodową Publikacją Fotograficzną Roku 2022, i była nominowana do Kassel Dummy Award, Luma Rencontres Dummy Book Award Arles oraz MACK First Book Award. Marta była finalistką Nagrody im. Wojtka Falęckiego (2023), Discovery Award Encontros da Imagem (2023) i Allegro Prize 2022. W 2021 roku Marta otrzymała Stypendium im. Konrada Pustoły oraz Stypendium w dziedzinie sztuk wizualnych im. Selmy Lagerlöf. Prace Marty były pokazywane i publikowane na całym świecie.
• Małgorzata Kuciewicz – w duecie z Simone De Iacobisem jako CENTRALA tworzą projekty pod hasłem „Amplifikacja natury” oparte na badaniach relacji pomiędzy architekturą i procesami przyrodniczymi. Architektura jest dla nich przepływem, nie tylko statyczną formą, a grawitacja, cyrkulacja wody, zjawiska atmosferyczne czy astronomiczne – jej budulcem. W architekturze łączącej intymną, ludzką skalę ze skalą planety widzą narzędzie, które pomaga dostroić się do rytmu otaczającego nas świata, wzmacniać nasze poczucie łączności z naturą, otwierać na doświadczanie jej zanikających cyklów, kierować uwagę na związek mikrozdarzeń z przemianami zachodzącymi w skali Ziemi. Centrala bada i popularyzuje powojenny modernizm min. Warszawa Powiśle (2009), dom Zofii i Oskara Hansenów w Szuminie (od 2013), dorobek Jacka Damięckiego (od 2014) czy Aliny Scholtz (od 2019). CENTRALA prezentowała swoje projekty na Biennale Architektury w Wenecji (2018, 2023), London Design Biennale (2021), Triennale Architektury w Lizbonie (2022), Gwangju Biennale (2023). Od 2017 roku stale współpracuje z Charkowską Szkołą Architektury. www.centrala.net.pl, IG: centrala_architects
• Rima Marrouch – ukończyła Uniwersytet Nowojorski (New York University) zdobywając tytuł magistra dziennikarstwa dzięki stypendium Fulbrighta. Po studiach pracowała jako reporterka w panarabskiej gazecie Al-Hayat, relacjonując działania głównej siedziby ONZ w Nowym Jorku. Następnie dołączyła do Komitetu Ochrony Dziennikarzy, gdzie pracowała jako badaczka programu Bliski Wschód i Afryka Północna. W 2010 roku przeprowadziła się do Bejrutu i zaczęła pracować dla Los Angeles Times jako reporterka. W 2012 roku dołączyła do zespołu National Public Radio, gdzie pracowała jako producentka w terenie, głównie relacjonując wydarzenia w Syrii i Libanie. Następnie przeprowadziła się do Oksfordu jako stypendystka w Instytucie Studiów Dziennikarskich Reutersa przy Uniwersytecie Oksfordzkim. W 2013 roku dołączyła do Reutersa jako producentka wideo, a w 2015 roku pracowała jako dziennikarka telewizyjna dla BBC Arabic w Londynie. W 2017 roku, po 12 latach pracy w dziennikarstwie, rozpoczęła pracę jako Oficer ds. Komunikacji dla Światowej Organizacji Zdrowia w Genewie. Jest laureatką Nagrody Mediów UE w dziedzinie Migracji (2017, druga nagroda w kategorii Online) oraz Nagrody Fundacji im. Anna Lindh za Reportaż Międzykulturowy na Morzu Śródziemnym (2012). Była również częścią zespołu NPR, który otrzymał Nagrodę George’a Fostera Peabody’ego (2013) oraz Nagrodę Alfreda I. DuPont-Columbia University (2013) za relacje z Syrii.